Muayene Günü Geçerse Cezası Var Mı? Bir Genç Yetişkinin Korkusu ve Umudu
Kayseri’nin sabahları hep bir tuhaf gelir. O soğuk ve sert rüzgar, her zaman içimdeki tüm karmaşayı bir şekilde daha da derinleştirir. O sabah da işte öyleydi. Cebimdeki telefonun ekranına bakarken, aklımda tek bir şey vardı: “Muayene günü geçerse cezası var mı?” Bu basit ama bir o kadar da derin soruyu kafamda döndürüp duruyordum. İki hafta önce, kayıp olan o önemli evrakı bulmamıştım. O evrak, Kayseri’nin en yoğun hastanelerinden birine, bu ay içinde bir muayene randevusu almak için gerekliydi. Ama işte, araya o kadar çok şey girmişti ki, her şeyin zamanını kaçırmış gibiydim.
Önümdeki kahvem soğudu, telefonumun ekranındaki hatırlatıcıyı tekrar inceledim. O günü kaçırmış olmak, içimde tuhaf bir kaygıya yol açtı. Geç kalırsam, başıma neler gelecekti? Cezası var mıydı? Belki de basit bir yazılı uyarıydı, ama ya bir ceza kesilecekse?
Hayal Kırıklığı ve Anksiyete
Hepimiz gibi, ben de erteleme konusunda oldukça başarılıydım. Sınavlar, ödevler, işler derken hayatımın bir kısmı hep ertelenmişti. Ama sağlık söz konusu olduğunda, ertelenemeyen bir şey vardı: muayene günüm. O günü kaçırmak, sağlığım için ne anlama gelir, bunu daha önce hiç düşünmemiştim. Sağlıkla ilgili her şey bir şekilde hayatın geriye kalan her şeyinden daha önemliydi. Fakat muayene gününün önemi bana, o an biraz fazla yoğun gelmişti.
Birkaç gün önce, hastaneye gitmek için vakit ayırmam gerektiğini fark ettiğimde, içimdeki o anksiyete büyümeye başladı. O kadar fazla şey vardı ki kafamda. “Ya geç kalırsam?” diye tekrar tekrar düşündüm. Hadi diyelim ki, geç kaldım, peki ya ceza? O kadar çok soruyla boğuluyordum ki, bir türlü rahatlayamıyordum. Herkesin hayatında böyle bir an var mıydı? Herkes zamanında gitmiş miydi? Benim gibi erteleme alışkanlıkları olan biri için, bu an hayal kırıklığıydı.
Bir Umut Işığı: Sağlık Önceliğim
O gün, Kayseri’nin en yoğun caddelerinde yürürken, kafamda tek bir şey vardı: zamanında gitmek. Bunu geçiştiremeyeceğimi anlamıştım. Sağlık, ertelemeye gelmeyecek kadar önemli bir şeydi. Kaygılarımı geride bırakmaya karar verdim. Çünkü sağlıkla ilgili endişeler, daha büyük bir soruna dönüşmeden önce, üzerine eğilmem gereken bir meseleydi. O muayene, bana ne kadar önemli olduğunu hatırlatmıştı.
Telefonumda tekrar hastanenin numarasını bulup aradım. İçimdeki bu karmaşa, aynı zamanda bir umudu da yanında getirmişti. “Randevumu erteleyebilir miyim?” dedim. İlk başta biraz gergindim, ama hastane çalışanı oldukça nazikti. “Randevunuzu bir hafta daha erteleyebiliriz,” dedi. O an, her şeyin geçerli olduğunu hissettim. Zamanında gitmesem de, kendimi büyük bir ceza ile yüzleşmek yerine, bir şekilde çözüm bulmuş hissettim. Bu, bana bir umut ışığı verdi.
Muayene Günü ve Cezasız Bir Çözüm
Ertesi hafta, belirlediğim yeni muayene gününe kadar kafamdaki kaygılar azalmıştı. İki hafta boyunca bu konuyu düşündükçe, sağlığın ve kendime iyi bakmanın aslında her şeyden önemli olduğunu fark ettim. Kayseri’nin o soğuk sokaklarında yürürken, bu süreç bana ne kadar değerli olduğunu hatırlattı. Sağlık, ertelemememiz gereken tek şeydi.
O günden sonra, muayene günü geçerse cezası var mı diye düşünmek yerine, bu tür bir konuyu ötelemektense hemen çözmeye odaklandım. Sağlık her şeyden önce gelir. Geriye dönüp baktığımda, o anki kaygılarımın ne kadar boş olduğunu düşündüm. Hayatta bazen kaygılarımız, gerçek sorunlardan daha büyük bir hal alabiliyor. Oysa bazen, sadece doğru adımı atmak ve bir çözüm bulmak yeterli oluyor.
Sonuç: Hayatın Küçük Dersleri
Sonunda öğrendim ki, geç kalmak ya da ertelenen bir şeyin cezası, aslında çoğu zaman kendi kafamızda büyüttüğümüz bir şeydir. Gerçekten önemli olan şey, sorunu görüp çözmektir. O gün, Kayseri’nin o soğuk sabahında, muayene günümü geçirmemek için aldığım karar, bana sadece sağlık konusunda değil, genel yaşamımda da bir ders verdi. Her şeyin zamanı var ve bu zamanı geçirmemek, hayatı daha sağlıklı bir şekilde yaşayabilmek için önemli. Cezalar bazen bizim içimizde büyüttüğümüz bir korku olabilir. Ama gerçek çözüm, sorunu doğru zamanda görmek ve harekete geçmektir.